Notka ode mnie!!

Jutro jak będzie ładna pogoda jade so Warszawy. Może jakąś Directioners spotkam. Jeśli będziecie chcieli się ze mna spotkać to napiszcie na moim tt (@RobertaPrdoRay albo @CachiGonzales1 albo @Harry_Unknown).

Dziękuję za uwagę ❤

ROZDZIAŁ 57

-Zayn..-zaczęłam niepewnie -Zostanę twoją dziewczyną-powiedziałam,a on mnie mono przytulił. Chłopaki zaczęli życzyć nam szczęścia i takie tam. Mocno się wtuliłam w Zayn'a. Mam nadzieje, że dobrze zrobiłam. Po chwili się ode mnie odsunął. Patrzył się na mnie uważnie. Uśmiechnęłam się szeroko.
-Ale nikomu nie mówmy o tym, że chodzimy-powiedziałam
-Dobrze-pocałował mnie krótko i się ode mnie odsunął. Wstałam i poszłam położyć się spać. Położyłam się i odwróciłam tyłem. Zamknęłam oczy i próbowałam usnąć. Po chwili mi się to udało.
  Poczułam jak ktoś mną lekko potrząsa.
-Roberta przepraszam, że cię budzę ale musisz wstać-usłyszałam przyjazny głos Paul'a. 
-Już wstaje-uśmiechnęłam się lekko i zeszłam na dół
-Mogłabyś obudzić Zayn'a bo ja nie mogę-powiedział,a ja się zaśmiałam. Podeszłam do łóżka Malik'a i lekko go szturchnęłam
-Malik wstawaj.-powiedziałam stanowczo. Dalej leżał. Położyłam się obok niego i zaczęłam całować po szyi. Mruknął coś i delikatnie podniósł głowę i znów ją położył ją na poduszce.

-Zayn wstawaj!-krzyknęłam,a on coś mruknął niezrozumiałego i dalej spał. Ugh! Malik wkurzasz.
-Okey jak chcesz idę do Louis'a on mnie zechce-powiedziałam i gdy chciałam zejść złapał mnie za na nadgarstek. Odwróciłam się i zobaczyłam rozzłoszczoną twarz Zayn'a. Zaśmiałam się krótko. 
-My idziemy na zakupy idziecie z nami?-usłyszeliśmy głos Niall'a
-Nie my tutaj zostaniemy-odkrzyknął Zayn,a ja się do niego uśmiechnęłam. Przytuliłam się do niego mocno,a on odwzajemnił gest. Kocham go i teraz w sumie czuje motylki w brzuchu.
-A co jeśli twoi fanie nas nie zaakceptują?-spojrzałam na niego
-Zaakceptują, a po za tym ważne, że ja ciebie akceptuje-uśmiechnął się po czym mnie pocałował. Oddałam pocałunek,a on bez chwili wahania pogłębił go. Nasze języki idealnie ze sobą współgrały. Położyłam ręce na jego karku i zaczęłam bawić się jego włosami. Zayn swoją dłoń położył na moim brzuchu. Zaczął go masować,a ja mruknęłam zadowolona. 
-Choć coś zjeść-powiedziałam i szybko wstałam. Poszłam zrobić nam kanapki z serem, sałatą, szynką, pomidorem i ogórkiem. Lubie takie kanapki mimo iż mało  kiedy jadam szynkę. Można przecież zrobić wyjątek, prawda? Każdemu z nas zrobiłam po dwie kanapki. Poszłam z nimi na fotele i czekałam na Malik'a. Swój talerz położyłam na kolanach,a Zayn'a na jednym fotelu. Poprawiłam moje niesforne włosy i spojrzałam przez okno. Zaczęłam patrzeć w niebo. Przypomniało mi się jak ten koleś przezwał mnie. Czemu on mnie tak nazwał? Przecież nim mu nie zrobiłam. Z moich zamyśleń wyrwał mnie głos Malik'a
-Nad czym myślisz?-zapytał siadając obok mnie i biorą kanapkę w dłonie.
-Nad wczorajszym dniem-uśmiechnęłam się i zaczęłam jeść. 
-Dobre kanapki ale czegoś mi tu brakuje-powiedział odkładając kanapkę.-Majonez!-powiedział wstając. Fuj! Majonez. Fuj! Zrobiłam grymas i spojrzałam jak Zayn odkłada talerz i idzie po to ohydztwo. Szybko zjadłam jedną kanapkę,a potem zaczęłam jeść drugą. Gdy zjadłam poszłam wykonać poranne czynności. Ubrana byłam w sukienkę. Na nogi założyłam czarne baletki. Pomalowałam mocny makijaż jak zawsze i wróciłam do Zayn'a.
-Ładnie wyglądasz-uśmiechnął się,a ja odwzajemniłam gest lekko się rumieniąc
-Dzięki-powiedziałam z uśmiechem. Poszłam usiąść na moim miejscu. Zaczęłam się bawić moim telefonem. Przełożyłam nogę na nogę i zaczęłam jedną delikatnie machać. Weszłam na ig i patrzyłam na nowości. Postanowiłam zrobić sobie zdjęcie. Poprawiłam fryzurę i podniosłam telefon by zrobić zdjęcie przednią kamerką. Lekko przekrzywiłam telefon i zrobiłam zdjęcie i wstawiłam a ig. 
-Jesteś taka śliczna-powiedział Zayn
-Wiem-spojrzałam na niego. No co? Nie powiem przecież "Wcale nie jestem śliczna!" nie żeby coś ale jak dla mnie nie jestem ani za gruba ani za chuda. Jestem w sam raz i tu nie mówię tak by się przechwalić ale ja uważam, że moja figura jak dla mnie jest idealna. Spojrzałam na Zayn'a, który cwanie się uśmiechał. O co mu chodzi?  
-Co jest?-zapytałam patrząc na niego i czując wibracje na moich nogach. Chyba ktoś polubił moje zdjęcie.
-Zróbmy sobie razem zdjęcie-powiedział Zayn. 
-Ale nie wrzucajmy je nigdzie-oznajmiłam,a Malik przytaknął głową. Zrobiliśmy zdjęcia jego telefonem,a potem moim byśmy mieli obydwoje nasze zdjęcia. Gdy skończyliśmy robić sobie zdjęcia chłopaki weszli do autokaru i się na nas spojrzeli. 
-Jak tam zakupy?-zapytałam patrząc na nich,a oni usiedli na podłodze na przeciwko nas.
-Mniejsza z zakupami gadajcie co u was?-zaciekawił się Harry. Zaśmiałam się i spojrzałam na chłopaków.
-A jak ma być? Jesteśmy razem od wczoraj-zaśmiałam się patrząc na Zayn'a. On tylko pokiwał głową z dezatrobatą i wstał. 
-Gdzie idziesz?-zapytałam patrząc na niego. Ruszył w stronę wyjśćia
-Z dala od tych idiotów-powiedział wychodząc
-Nie zostawiaj mnie samą z nimi!-krzyknęłam ale wątpię czy mnie usłyszał. Chłopaki się na mnie cały czas patrzyli jakby chcieli mnie przewiercić tymi spojrzeniami

                                         ~*~
Siedzę na przodzie i patrzę jak jedziemy. Mam dosyć tego wszystkiego! Gdy patrzyłam przez okno poczułam jak ktoś mnie łapie za ramie. 
-Hej księżniczko-usłyszałam głos Malik'a. Uśmiechnęłam się szeroko i się odwracam. Wtulam się w niego i zaciągnęłam się jego perfumami.
-Nie wybaczę ci tego, że mnie zostawiłeś z tymi idiotami-zaśmiałam się
-Było tak źle?-zaśmiał się razem ze mną. 
-Oni mnie prawie zgwałcili!-krzyknęłam odsuwając się trochę od niego.
-Serio?-zapytał patrząc na mnie uważnie. 
-Nie. Chciałam zobaczyć jak zareagujesz-wzruszyłam ramionami i oparłam się o szybę,a nogi położyłam na jego kolanach
-Kocham Cię-powiedział Zayn patrząc mi w oczy. Przybliżył się ale gdy już był na tyle blisko stało się coś niespodziewanego...

HEJO MEJO!!

WIEM, ŻE I TAK TEGO NIE PRZECZYTACIE ALE CO TAM I TAK NAPISZE BO LUBIE PISAĆ XD (taka ja z laptopem na kolanach). WIĘC TAK JAK KAŻDY WIE TO ZBLIŻAJĄ SIĘ ŚWIĘTA NO CHYB, ŻE KTOŚ NIE PATRZY W KALENDARZ (czyli ja ale mniejsza). WIĘC (tak lubię zaczynać zdania od słowa "więc") ŻYCZĘ WAM DUŻOOOOOOOOOO SZCZĘŚCIA, ZDROWIA CO NAJWAŻNIEJSZE, MOKREGO DYNGUSA ŻEBYŚCIE BYLI MOKRZY TAK JAK CHŁOPAKI W TELEDYSKU LWWY. NO I TAM SMACZNEGO JAJKA I BLA BLA BLA...NIE UMIEM SKŁADAĆ ŻYCZEŃ! 

NO TO MACIE TAM GIFY Z NASZYMI CHŁOPAKAMI I OCZYWIŚCIE W CAŁOŚCI!!
(nie wiem jak wy ale ja nadal smutam z powodu Zayn'a)

KOCHAM TYCH IDIOTÓW!!!

ROZDZIAŁ 56

W pewnym momencie gdy rozmawialiśmy Nial powiedział coś co mną wstrząsnęło.....
-Jedziemy do centrum!
Przypomniał mi się sen. A co jeśli on się sprawdzi? Spojrzałam przestraszona na Vici, która wiedziała o co mi chodzi. 
-Um...zaraz przyjdziemy-powiedziała szybko Victoria. Niall odszedł i zostawił nas samych. Westchnęłam patrząc na przyjaciółkę. 
-Spokojnie nic złego ci się nie stanie-pocieszała mnie przyjaciółka. Po chwili się do  niej przytuliłam, a łzy strachu spłynęły po moich policzkach. Boję się, że mój sen się spełni,a ja nie chce. Po chwili poczułam jak ktoś dotyka mojego ramienia. Spojrzałam się w bok i ujrzałam Zayn'a. Uśmiechnęłam się do niego lekko. Odsunęłam się od przyjaciółki i spojrzałam się na mojego przyjaciela. 
-Co się stało mała?-zapytał Malik siadając obok mnie,a Vici wstała i nas zostawiła samych. Spojrzałam w podłogę i wytarłam łzy. Muszę się uspokoić. Spojrzałam przed siebie i westchnęłam.
-Śniło mi się, że zgubiłam cię w tłumie ludzi-powiedziałam i spojrzałam na niego,a on od razu mnie przytulił. Wtuliłam się w niego.
-Mała nie martw się. Jedziemy do centrum ale tam mnie nie zgubisz bo będę cały czas przy tobie.-pocieszył mnie. Uśmiechnęłam się do niego przyjaźnie co od razu odwzajemnił. 
-Idziemy-usłyszałam głos Louis'a. Spięłam się cała. Poczułam dotyk na ramieniu. Spojrzałam na Zayn'a, który się na mnie patrzył z troską. On pewnie też się o mnie martwi. Westchnęłam i zaczęłam się kierować w stronę wyjścia. Gdy wyszłam oślepiło mnie światło fleszy. 
-Boże-zakryłam oczy,a Zayn się zaśmiał. Nie wiem co go tak bawi? To, że prawie nie oślepłam? Nie no zaisty powód do śmiechu. Wywróciłam oczami i zaczęłam iść za chłopakami. No to mój koszmar pora zacząć. Policzyłam w myślach do 10. Cały czas słyszałam jak ktoś krzyczy "Daj autograf", "Zapozuj", "Opowiedz coś o tobie i Zayn'ie". Bosz...ja nie jestem z nim! Zatrzymałam się gdy zobaczyłam dziewczynkę. Była cała zapłakana. No tak przechodzi koło niej 1D. Podeszłam do niej i się słodko uśmiechnęłam.
-Cześć-przywitałam się kucając przed nią. Była taka mała. Taka słodka.
-C-cześć-zająkała się. Spojrzała na mnie i od razu się przytuliła. Czyżby moja fanka? Odwzajemniłam gest. Odsunęła się ode mnie na pół kroku.
-Mogę autograf?-zapytała cicho wyciągając w moją stronę zeszyt i marker. Wzięłam marker i podpisałam się jej w zeszycie. 
-Proszę-uśmiechnęłam się szczerze. Jak dla mnie takie fanki są słodkie. Po chwili do nas podszedł Zayn. Dziewczyna uśmiechnęła się szeroko. Po chwili dostała ataku paniki. 
-Spokojnie-uspakajałam ją. Przytuliłam ją by mogła się przytulić. Delikatnie ją podniosłam i dalej tuliłam. Logika, że jej nie zostawię z atakiem paniki. Co to to nie. Ci natrętni paparazzi mogą nam robić zdjęcia albo nas kamerować. Mi to teraz nie przeszkadza. Jak dla mnie ważni są fani niż inni. Gdy się uspokoiła uśmiechnęłam się szeroko do niej.
-P-przepraszam-zająkała się. 
-Nie masz za co przepraszać-odezwał się Zayn i ją przytulił. Słodko to wyglądało. Wziął ją na ręce i przytulił.
-Mogę zrobić zdjęcie?-zapytała starsza pani podchodząc do nas. Pokiwaliśmy głowami. Odsunęłam się bym nie zasłaniała widoku.-Mogłaby się pani przysunąć?-zapytała kobieta,a ja się uśmiechnęła.
-Od razu na "pani". Jestem Roberta-podeszłam do Zayn'a i się do niego przytuliłam. Kobieta zrobiła nam kilka zdjęć. Malik postawił dziewczynkę i dał jej autograf.
-Dziękuję-podziękowała dziewczynka i odeszła z kobietą. Czyli to była jej mama. Miłe osoby. Poczułam jak ktoś mnie obejmuje. Spojrzałam kto to. Zayn? Przecież mogą nas zobaczyć. Szybko poszłam do centrum. Nie chce by bardziej mówili o nas jako para bo nią nie jesteśmy! Stałam przy wejściu i nie wiedziałam co zrobić. Pełno osób,a ja sama stoję w miejscu. Rozejrzałam się nerwowo. Przygryzłam lekko wargę. Nagle poczułam dotyk na biodrach.
-To gdzie chcesz iść?-zapytał Zayn. Ja go kiedyś zabije przez to mnie straszenie. Odwróciłam się i spojrzałam w górę.
-Mi tam obojętnie-wzruszyłam ramionami i spojrzałam na sklepy. Sama nie wiem. Nie lubię zbytnio chodzić na zakupy.
-To co Victoria Secrets?-poruszył śmiesznie brwiami. Z kim ja żyję? Westchnęłam i zakryłam twarz dłonią.

Nie wiem jak z nim mam wytrzymać. Przecież to takie głupie jest, że szok. A podobno głupota jest zaraźliwa. Usłyszałam śmiech Zayn'a.
-I z czego zęby suszysz?-spojrzałam na niego. Wzruszył ramionami i ruszył. Szybko do niego podeszłam i szłam obok niego. Nie zostanę sama w takim miejscu. Jeszcze mój sen się spełni i co będzie? W pewnym momencie poszliśmy do starbucks'a. Uśmiechnęłam się i weszłam do środka. Lubię tą kawiarnie. Mają w niej dobre kawy. Podeszłam do lady, przy której stał nie brzydki kelner. Blondyn, wysoki, niebieskie oczy. Ideał! 
-W czym mogę pomóc?-zapytał miło po czym się szeroko uśmiechnął.
-Poproszę frapucino czekoladowe-uśmiechnęłam się szeroko.
-Już się robi-powiedział i poszedł robić moje zamówienie. Po chwili koło mnie pojawił się Zayn? Nie był cały czas za mną? Okey..Uznajmy, że był za mną. Spojrzałam na niego. On się dziwnie uśmiechał. Oho coś chce.
-Co tym razem chcesz?-westchnęłam
-Mam dla ciebie niespodziankę-wyszczerzył się. Aż się boję ten niespodzianki. On jest do wszystkiego zdolny. Po chwili dostałam swoje zamówienie. Zapłaciłam po czym dostałam rachunek. Po drugiej stronie był numer i jego imię- Luke. Nawet ładne imie.
-Dziękuję Luke-uśmiechnęłam się szeroko co on odwzajemnił. Po chwili wyszłam z Zayn'em z kawiarni.
-Z kąd go znasz?-zapytał zazdrosny
-Teraz go poznałam. Dał mi numer telefonu-uśmiechnęłam się wytykając mu język. Widziałam w jego oczach, że jest zazdrosny. Zaśmiałam się.
-Nie powinnaś brać numerów od obcych ludzi-powiedział poważnie. 
-Jesteś zazdrosny. Przyznaj się-uśmiechnęłam się zadziornie. On tylko się odwrócił
-Choć-powiedział,a ja się zaczęłam śmiać. Ruszył,a ja za nim nadal się śmiejąc. Bosz...ale on słodko wygląda jak jest zazdrosny. Po chwili weszliśmy do jubilera. Napiłam się mojego napoju. Zayn podszedł do kasy i zaczął coś mówić ale go nie słuchałam bo patrzyłam się na pierścionki, które stały na wystawie. Były nawet ładne ale kosztowały fortunę. Chciałabym dostać od chłopaka taki pierścionek. Nie żeby od razu zaręczynowy ale żeby dał mi go tak po prostu. W ogóle chciałabym mieć chłopaka, który by mnie pokochał za nic. Pokochałby mnie za charakter,a nie za wygląd i sławę. I tego się boję, że ktoś zechce ze mną być ze względu na sławę i na urodę. Z moich zamyśleń wyrwał mnie głos Zayn'a.
-Daj rękę
 Wyciągnęłam ku niemu rękę,a on szybkim ruchem zapiął mi na niej bransoletkę. Przyjrzałam się jej uważnie. Była śliczna!
-Dziękuję Zayn!-powiedziałam mocno go przytulając. Odwzajemnił gest.
-Dla ciebie wszystko mała-szepnął mi do ucha. Trochę mi głupio wiedząc, że Zayn mnie kocha,a ja nie mogę z nim być. Szczerze? To ja też go kocham. Chyba. No bo wiecie jak jestem przy nim to czuję motylki w brzuchu, przy nim mogę być sobą, nie muszę się obawiać, że powie komuś mój sekret. Jemu mogę zaufać i takie tam. Więc wychodzi na to, że go kocham. Tak możecie teraz fangirlować. Pozwalam wam. 
-Chodźmy się przejść-powiedział odsuwając się ode mnie.
-Okey-uśmiechnęłam się lekko. Znów się napiłam kawy.
-Mogę?-zapytał pokazując palcem na kawę. Pokiwałam głową na "Tak" i podałam mu kubek. Napił się po czym oddał mi kubek. Chodziliśmy po całym centrum bez powodu. Nie musieliśmy się bać o to, że ktoś może nam coś zrobić bo cały czas za nami chodził Paul. Ciekawe gdzie są chłopaki? Wiem, że Victoria na pewno poszła do SinSay'a. Czyli, że jak Vici tam jest to też i Liam. Bo przecież Payne jej nie puści samej. Skądże. Za bardzo się o nią martwi. W sumie dobrze, że Liam i Vici chodzą. Pasują do siebie i nie muszę się martwić, że ktoś coś jej zrobi. 
-Słuchasz mnie?-usłyszałam oburzony głos Zayn'a. Spojrzałam na niego. 
-Przepraszam zamyśliłam się-odparłam patrząc cały czas na Zayn'a. 
-A o kim tak myślałaś?-zapytał zaciekawiony
-O Liam'ie-odpowiedziałam patrząc na niego. Jego twarz nabrała złowrogiego wyrazu. Zaśmiałam się. Ktoś tu jest zazdrosny.- I o Vici-dokończyłam, a on od razu się uśmiechnął. Zaczęłam się śmiać, a on się na mnie spojrzał zdziwiony. 
-A ty z czego się śmiejesz?
-Z ciebie idioto. Jesteś taki zazdrosny, że szok-zaśmiałam się. Łzy miałam w oczach. O kurde tak to się jeszcze nie uśmiałam. Po chwili byliśmy przy autobusie. Nadal się śmiałam. Po chwili usłyszałam jak ktoś coś krzyczy ale nie zrozumiałam co. 
-Zostaw ją!-usłyszałam krzyk Zayn'a. Co się dzieje? Spojrzałam na Zayn'a, który był twarzą do jednego z fotografów. 
-Taka prawda!-kłócił się fotograf.
-Wiesz jaka ona jest, że ją tak przezywasz?!-bronił kogoś Malik.
-Przecież widać, że jest puszczalska!-krzyknął fotograf pokazując na mnie. CO?! Łzy miałam w oczach.
-Zamknij się!-bronił mnie Zayn. Podszedł do mężczyzny i się zamachnął ale zatrzymał go Paul. Odciągnął go od mężczyzny. Drugi ochroniarz przybiegł i zaczął coś mówić do mężczyzny co mnie przezwał,a ja uciekłam do autobusu. Przecież nie wyglądam na taką osobę, prawda? Pobiegłam na tył autobusu i tam skuliłam się na fotelu. Tak wiem dziecinne ale co ja poradzę, że jestem wrażliwa? Łzy same spłynęły po moich policzkach. Jak ten koleś mógł coś takiego o mnie powiedzieć nie znając mnie? Do mnie podszedł Zayn.
-Ey mała nie przejmuj się nim-pocieszał mnie. Nic nie powiedziałam,a on mnie mocno przytulił. Skorzystałam z okazji i się mocno w niego wtuliłam. 
-Dziękuję, że mnie broniłeś-szepnęłam w jego klatkę piersiową. 
-Musiałem-powiedział i zaczął mnie głaskać po plecach. Czułam się przy nim jak mała dziewczynka. No w sumie wzrost to pasuje. Jestem od niego nawet niska. Po chwili do autokaru weszła reszta. Widząc mnie zapłakaną w objęciach Zayn'a posłali mi współczujące spojrzenie. Uśmiechnęłam się słabo i spojrzałam na Zay'a. Patrzył się a mnie,a po chwili pocałował. Zaskoczona tym gestem i sobą oddałam pocałunek. Sama nie wiem czemu to zrobiłam. -Bo go kochasz idiotko-mówi mi cichy głosik w głowie. Po chwili go pogłębia. Słyszę ciche gwizdy chłopaków. Nie przejmowałam się nimi teraz liczył się tylko Zayn i tylko on.Położyłam ręce na jego karku i zaczęłam bawić się jego włosami. Boże jak on bosko całuje! Gdy nam zabrakło tchu odsunęliśmy się od siebie,a chłopaki zaczęli bić brawo i gwizdać. Lekko się zarumieniłam. Podniósł mój podbródek i spojrzał mi prosto w oczy.
-Wiem, że to niezbyt ciekawe miejsce  do tego ale trudno nie mogę z tym czekać. Roberta ja cię kocham. Kocham od kąd cię zobaczyłem. Nie umiem bez ciebie żyć. Chciałbym z tobą mieć dzieci zestarzeć się i patrzeć jak nasze dzieci dorastają. Proszę Roberta zostań moją dziewczyną-powiedział.Oooo to było słodkie. Uśmiechnęłam się szeroko.
-Zayn..-zaczęłam niepewnie

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Przepraszam, że tak późno ale nie miałam czasu. Postaram się dziś wstawić rozdział.

WAŻNE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Jak wiecie Zayn Malik odchodzi od One Direction. Tak, wiem to jest trudne do uwierzenia ale niestety to prawda. Nie wiem jak ja będę mogła słuchać piosenek 1D wiedząc, że już nigdy nie usłyszę ich w piątce tylko w czwórce. To może dlatego ich nowa płyta nazywa się "FOUR"? Nie wiem ale JA CHCE ZAYN'A Z POWROTEM!! CHCE GO ZNÓW W 1D!!! Nie wiem czy dam rade dalej funkcjonować. 
 Zayn pamiętaj. Masz nas i na nas możesz zawsze polegać. My cię nigdy nie zostawimy. No przynajmniej ja. Kochałam cię Kocham cię bez względu na wszystko. Bez względu na to czy jesteś w One Direction czy nie. My zawsze będziemy cię kochać.  Pamiętaj Zayn...

 ~Z poważaniem Roberta

#AlwaysInOurHeartZaynMalik
#PleaseZaynBackForUs
#WeStillLoveYouZayn
#PleaseStayStronZayn

ROZDZIAŁ 55

Zaczęliśmy rozmawiać gdy nagle on zrobił pewien ruch, którego się nie spodziewałam.........  Pocałował mnie, a ja o dziwo oddałam pocałunek. W moim brzuchu "obudziły" się tak zwane motyle. Po chwili odsunął się ode mnie.Patrzył w moje oczy,a ja w jego. Przygryzłam lekko wargę.
-Um...przepraszam za to-spuścił głowę,a ja się trochę stremowałam
-Nie musisz przepraszać-spojrzałam w dół.-Słuchaj ja pójdę spać-palnęłam nie myśląc. 
-Oki. Dobranoc-powiedział, a ja poszłam do łóżka. Położyłam się i myślałam nad wszystkim. Nie wiem co robić. Tak szczerze to boję się tego, że będzie tak samo jak z Louis'em, a ja tego nie chce. Zamknęłam oczy,a przed oczami miałam chwile spędzone z Lou. Łzy mi napłynęły do oczu. Spod poduszki wyjęłam słuchawki i je włożyłam do uszu. Podłączyłam pod telefon. Włączyłam smutną piosenkę. Zawsze jak mi smutno słucham smutnych piosenek. Odwróciłam się na bok by patrzeć na ścianę. Płakałam cicho bo nie chciałam by ktoś mnie usłyszał. Zamknęłam oczy.  

Każdy inaczej interpretuje słowo "miłość".

Każdy inaczej odbiera słowo "miłość".

Każdy chce w końcu doznać "miłości".

Każdy miał do czynienia z "miłością".

Każdy pewnie boi się "miłości"

Lecz każdy wie jaka ona jest silna....

Bardziej się rozpłakałam. Już się nie przejmowałam, że ktoś mnie usłyszy. Chciałam dać upust emocją. Nie mogłam już dłużej trzymać tych emocji w sobie. Musiałam je z siebie wyrzucić. Poczułam dotyk na ramieniu.

-Roberta okey?-usłyszałam głos Liam'a

-Tak jest okey-wyszlochałam. Otarłam łzy z policzków. 

-Roberta widzę, że coś jest nie tak-powiedział po czym zaczął pocierać moje ramie. Zamknęłam oczy. Powiedzieć mu czy nie? Odwróciłam się w jego stronę. Przegryzłam wargę i patrzyłam na niego uwarznie.
-Ale obiecaj, że nikomu nie powiesz-pogroziłam mu palcem
-Obiecuję-przyłożył jedną dłoń do serca, a drugą podniósł do góry. Westchnęłam.
-Chodzi o to, że boję się zakochać w kimkolwiek -zamknęłam oczy by się nie rozpłakać. 
-Biedactwo-usłyszałam głos Payne,a po chwili jak mnie przytula. Trochę się zdziwiłam jego reakcją gdyż myślałam, że zacznie śmiać ze mnie, a tu proszę taka niespodzianka. Otworzyłam oczy i się na niego spojrzałam. 
-Nie śmiejesz się ze mnie?-spojrzałam na chłopaka
-Nie, a czemu mam się śmiać?-zapytał zdziwiony
-Bo myślałam....a już nie ważne..-oznajmiłam spuszczając głowę. 
-Myślałam, że pomyślę, że ty Roberta, która niczego się nie boi teraz boi się miłości. Tak właśnie myślałaś?-zapytał. Kurcze za bardzo mnie zna. Przytaknęłam mu głową,a on się cicho zaśmiał.-Roberta ja też się bałem zakochać bo myślałem, że dziewczyny chcą być ze mną ze względu na sławę,a tu proszę Victoria taka nie jest-powiedział,a ja się na niego spojrzałam. Lekko się do mnie uśmiechnął.-Teraz wychodź z tego łóżka i idź coś porób-oznajmił. 
-Dziękuję-uśmiechnęłam się szeroko,a Liam mnie przytulił. Zeskoczyłam z łóżka i stanęłam przed chłopakiem. Kurcze czemu muszę być taka mała? Ale nie moja wina, że mam tylko 160cm. Poszłam do łazienki poprawić makijaż. Weszłam do łazienki i zmyłam poprzedni makijaż a zrobiłam sobie nowy. Wyszłam z łazienki i powędrowałam na koniec autobusu gdzie nikogo nie było. Wyjęłam telefon i zaczęłam przeglądać strony internetowe. Nie mogłam się powstrzymać i weszłam na stronę plotkarską. Jeden nagłówek przykuł moją uwagę najbardziej. "Czy Roberta Pardo zaczęła śpiewać bo chodzi jednym z członków 1D? Czy może dlatego by się wypromować? Jak przeczytacie to się przekonacie". Oops? Nie sądziłam, że tak ludzie pomyślą. Spuściłam głowę. Wiedziałam, że tak będzie ja to wiedziałam. Uśmiech zszedł mi z twarzy. Wyszłam z internetu. Wstałam i poszłam po słuchawki. Wzięłam je i poszłam na przód na fotele. Usiadłam opierając się o okno,a nogi położyłam na siedzeniach. Podłączyłam słuchawki pod telefon i włączyłam muzykę. Patrzyłam na moje buty. Zamknęłam oczy i oparłam głowę o szybę. Poczułam jak ktoś podnosi moje nogi,a potem je kładzie na swoich kolanach. Nic nie zrobiłam bo nie miałam siły na nic. Chciałam trochę odpocząć, poukładać sobie wszystko w myślach. Po chwili odpłynęłam.....
       W uszach słyszałam muzykę. Otworzyłam powoli oczy i zobaczyłam, że leżę nadal na fotelach. Spojrzałam na moje nogi i ujrzałam Zayn'a. Patrzył się na mnie,a ja na niego.Ściszyłam muzykę.
-Hej-uśmiechnął się szeroko co ja odwzajemniłam.
-Hej, która godzina-spytałam rozciągając się siedząc w tej samej pozycji.
-10 w nocy-odpowiedziała, a ja się zdziwiłam. Tak długo spałam? O LoL. 
-Wygodnie ci się spało?-patrzył cały czas na mnie.
-No nawet-powiedziałam kiwając głową i odgarniając włosy z ramienia i się uśmiechając.

Zayn się zaśmiał, a że jego śmiech jest zaraźliwy też zaczęłam się śmiać i tak obydwoje się śmialiśmy. Pewnie to musiało dziwnie wyglądać ale w sumie ja jestem dziwna. Tak moi drodzy przyznaje się do tego, że jestem dziwna! Tak wiem długo mi to zajęło ale lepiej później niż wcale no nie? Ale mniejsza zajmijmy się rzeczywistością. 
-Ey popłakałam się!-oznajmiłam wycierając łzy z policzków. 
-A ja nie! Hahaha!-powiedział i zaczął się dziwnie śmiać co spowodowało, że jeszcze bardziej zaczęłam się śmiać. Złapałam się za brzuch, który zaczął mnie boleć i próbowałam się ogarnąć. Wyprostowałam się, odkaszlnęłam i miałam poważną minę. Zayn się na mnie spojrzał i po chwili znów wybuchłam śmiechem. Zayn kurde! Ja chce tu być poważna Hello!! Uspokoiliśmy się oboje po chyba 10 minutach. Spojrzałam na Malik'a. Bosz...ale on ładny...
-Wiem, że jestem boski ale nie musisz cały czas się na mnie wpatrywać-zaśmiał się.
-Ta? To teraz wiesz co ja czuje gdy ty się na mnie wpatrujesz-powiedziałam, a on spalił buraka.

Zaśmiałam się,a on mnie lekko klepnął w nogi. Poczułam wibracje w telefonie. Spojrzałam na niego. Odblokowałam go po czym zobaczyłam, że mam powiadomienie z twittera. Spojrzałam co to. Ktoś mnie oznaczył w Tweecie. Zobaczyłam. "Roberta śpiewa z chłopakami z 1D bo ich lubi to jest pierwsze,a po drugie ona nie potrzebuje rozgłosu by była sławna więc jeśli nie wiecie to nie hejtujcie ją. Wiem, że zaraz pod tym wpiskiem będą miljardy hejtów w moją stroną ale ja się tym nie przejmuję. Wolę by mnie hejtowali niż Robertę"  Do oczu napłynęły mi łzy. Nie sądziłam, że ktoś tak kiedyś napisze. Szybko opisałam tej dziewczynie: "Dziękuję, że mnie wspierasz w tych chwilach. Dzięki tobie szczerzę się do telefonu i się wzruszyłam. Jeszcze raz dziękuję"  Od razu ją zaobserwowałam. Takich fanów to ja wprost ubóstwiam. 
-Roberta co ci jest?-zapytał Zayn. Nawet o nim zapomniałam. 
-Zobacz-podałam mu telefon. Łzy nadal spływały po moich policzkach. To było takie słodkie. 
-Oooo to takie sweet-odparł,a ja wzięłam telefon. 
-No wiem-spojrzałam na chłopaka i wytarłam łzy z moich policzków. Usiadłam normalnie i zaczęłam patrzeć przez okno. Przypomniało mi się co Liam mi powiedział. A może ma racje? Westchnęłam i spojrzałam na miejsce gdzie był Zayn ale jego tam nie było. Posmutniałam, a chciałam z nim porozmawiać. Ech...później z  nim porozmawiam. Wstałam i poszłam się wyszykować do spania. Założyłam to. Włosy związałam w kitkę i położyłam się do łóżka. Położyłam się na plecach i patrzyłam się w "sufit". Nudzi mi się,a spać mi się jeszcze nie chce bo niedawno się obudziłam. Zaczęłam myśleć nad całym tym dniem. Tak szczerze to był długi i bardzo męczący jak dla mnie. Westchnęłam. Usłyszałam jak ktoś odsłania moją "firaneczkę". Spojrzałam w bok i ujrzałam Harry'ego. Przewróciłam oczami i przewróciłam się na bok tak, że byłam plecami do chłopaka. Najpierw się ze mnie naśmiewa,a teraz przychodzi do mnie? Co to to nie.
-Nadal się złościsz?To były żarty-powiedział, a ja tylko prychnęłam i okryłam się doszczętnie kołdrą. Nie miałam zamiar z nim rozmawiać. A w szczególności po tym co zrobił. Śmiał się z mojego lęku. Nosz kurde! To nie było miłe. Znów poczułam dotyk na ramieniu.
-No przepraszam. Nie chciałem by tak wyszło-powiedział,a ja zaczęłam się śmiać. Nie wiem czy on udaje głupiego czy po prostu nim jest? On nie wiedział, że tak wyjdzie. Dobre. Tak to się jeszcze nie uśmiałam. Odwróciłam się na drugi bok tak, że teraz byłam z nim twarzą w twarz. Na jego twarzy widniał cień uśmiechu. 
-To po tak robiłeś skoro nie chciałeś by tak wyszło?-patrzyłam na niego uważnie. On tylko westchnął.
-Bo myślałem, że ty też będziesz się śmiać-odparł, a ja miałam ochotę wstać wyjść z autobusu i zacząć krzyczeć co teraz czuje. Tak wiem dziwne ale uwierzcie bardzo przydatne. Miałam ochotę zaśmiać się ale tego nie zrobiłam.
-To ty myślisz?-zapytałam. Musiałam mu zadać to pytanie bo jak na razie to nie widać by myślał. 
-Nieraz się tam zdarzy-oznajmił i się uśmiechnął,a ja przewróciłam oczami.
-Zostaw mnie Styles-szepnęłam i znów odwróciłam się na drugi bok. Słyszałam jak westchnął i zasłania moją zasłonkę. Zamknęłam oczy i sama nie wiem kiedy usnęłam....

Byłam w tłumie ludzi. Nie wiedziałam gdzie dokładnie jestem i z kim byłam.

W pewnym momencie usłyszałam wołanie Zayn'a

-Roberta!

Rozejrzałam się nerwowo wokół siebie i nie było tam Zayn'a. 

Widziałam tylko obce mi twarze.

Każdy był zabiegany ale ja jedynie stałam w miejscu. 

-Zayn!-krzyknęłam głośno

Odpowiedział mi tylko harmider wytworzony przez tłum ludzi.

Łzy mi napłynęły do oczu.

Zgubiłam Zayn'a.

Jestem sama w tłumie.

Nikt mnie nie zna,a ja jego nie znam.

-ZAYN!!-krzyknęłam bardzo głośno

Nadal nic. 

Rozpłakałam się

Upadłam na kolana.

 Skuliłam się i płakałam.

To koniec....

 Szybko otworzyłam oczy. To tylko sen. Otarłam dłońmi twarz. Byłam spocona,a łzy leciały mi z oczu. Ten sen wydawał się taki realny. Przewróciłam się na bok. Zamknęłam oczy i próbowałam znów zasnąć ale nie mogłam. Wstałam i poszłam do łazienki. Obmyłam sobie twarz. Spojrzałam w lustro.

-To tylko sen-powtarzałam sobie. Zamknęłam oczy i znów mi się przypomniał sen. Szybko otworzyłam oczy. Otworzyłam drzwi od łazienki i pisnęłam.

-Spokojnie mała-powiedział Zayn. Bosz...Złapałam się tam gdzie mam serce.

-Nie strasz-zaśmiałam się i próbowałam unormować oddech. On się tylko zaśmiał i dał mi buziaka w polik co mi nie pomogło. 

-Za co?-spojrzałam zdziwiona na niego
-Na dzień dobry-wyszczerzył się, a ja czułam jak robię się czerwona.Spuściłam głowę i poszłam na koniec autokaru gdzie była Vici. Podeszłam do niej i ją przytuliłam. Usiadłam obok i zaczęłam rozmawiać. W pewnym momencie gdy rozmawialiśmy Nial powiedział coś co mną wstrząsnęło.....

ŻYCZENIA *.*

            Jak dla mnie Walentynki nie istnieją ale, że mam was to wam złoże życzenia. Gotowi? Okey zaczynam. Chciałabym wam życzyć w tym dniu dużo kwiatów, miłości, szczęścia, dobrego chłopaka i wiele wiele innych miłych rzeczy. A teraz przyznam się bez bicia. Nie umiem składać życzeń więc przepraszam za takie życzenia ale na pewno są szczere. O i jak was już tu zebrałam to chciałabym wam podziękować za to wszystko czyli za te wszystkie wejścia, komentarze (choć i tak jest ich mało) ale i taka za wszystko dziękuję z całego mojego serduszka.

Szczerze? Jak nieraz wchodzę na główną  stronę bloggera i widzę ile miałam wyświetleń przez cały czas to nieraz mam ochotę wykrzyczeć wam wszystkim "DZIĘKUJĘ!!". Więc na prawdę jeszcze raz dziękuję wam z całego mojego małego serduszka.

 

Przepraszam, że zdjęcie nie walentynkowe ale na pewno jest śmieszne.